سید عبدالحسین مهدی نسب؛ ناصر صرافان؛ امید جنگجو
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی‌های پلاتوی تی‌بیا از شکستگی‌های داخل مفصلی زانو است که می‌تواند به ناتوانی بیمار منجر شود. هدف از این مطالعه بررسی عملکرد مفصل زانو در بیمارانی بود که تحت درمان جااندازی باز و ثابت کردن با پلاک قرار گرفته و بدون عارضه جوش‌خوردگی پیدا کرده بودند.مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی آینده‌نگر، ۷۰ بیمار (۴۶ مرد ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی‌های پلاتوی تی‌بیا از شکستگی‌های داخل مفصلی زانو است که می‌تواند به ناتوانی بیمار منجر شود. هدف از این مطالعه بررسی عملکرد مفصل زانو در بیمارانی بود که تحت درمان جااندازی باز و ثابت کردن با پلاک قرار گرفته و بدون عارضه جوش‌خوردگی پیدا کرده بودند.مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی آینده‌نگر، ۷۰ بیمار (۴۶ مرد و ۲۴ زن) که به‌علت شکستگی جابه‌جا شده و بسته استخوان پلاتوی تی‌بیا تحت درمان جااندازی باز و تثبیت استخوان با پلاک قرار گرفته بودند، در دو بیمارستان اهواز با یک پیگیری یک‌ساله بررسی شدند. میانگین سنی بیماران 38 سال (۵۴-۲۳ سال) بود. نتایج عملکرد براساس سیستم نمره‌دهی HSS, SF-36 ثبت شدند.یافته‌ها: میانگین زمان جوش‌خوردگی ۱۳ هفته، و میانگین دامنه حرکتی زانو، ۱۲۵ درجه بود. میانگین نمره HSS برابر ۸۰ (۱۰۰-۱۹). شکستگی‌های نوع ۱، ۲ ، ۳ و ۴ «شاتزکر» نتایج بهتری نسبت به شکستگی‌های نوع ۵ و ۶داشتند. نمره بیماران در شش زیر گروه پرسشنامه SF-36 ضعیف‌‌تر از زانوی طبیعی بود. پس از یک‌سال، بیشتر بیماران قادر به انجام فعالیت‌های روزانه بودند. سن بیماران و نوع شکستگی، مهمترین متغیرهای مرتبط با نتایج کارآیی بودند.نتیجه‌گیری: به‌دنبال جااندازی باز و ثابت کردن داخلی شکستگی‌های پلاتوی تی‌بیا، نمرهHSS برای کارآیی زانو عالی بود؛ اگرچه کارآیی کلی بیمار براساس نمره SF-36 پایین‌تر از طبیعی بود
